Breath of the mountains

   ..Droga, którą idę jest jak pierwszy własny wiersz,
Uczę się dopiero widzieć świat jaki jest,
Uczę się dopiero świata jaki jest.
Droga, którą idę biegnie śladem ludzkich spraw,
Szukam swego czasu, jasnych słów, prostych prawd,
Szukam swego czasu, jasnych słów i prawd.

Już tyle słońc wzeszło tylko jeden raz,
Już z tylu stron zapłonęły ognie gwiazd,
Już tyle miejsc zapomnienia pokrył kurz,
Wiem, co to jest, lecz się nie zatrzymam już.

Droga, którą idę czasem błądzi w pełni dnia,
Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień póki trwa,
Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień gdy trwa.

Już tyle słońc wzeszło tylko jeden raz,
Już z tylu stron zapłonęły ognie gwiazd,
Już tyle miejsc zapomnienia pokrył kurz,
Wiem, co to jest, lecz się nie zatrzymam już.

Droga, którą idę nie wybiera łatwych tras,
W czasie, który minie odbić chce własny ślad,
W czasie, który minie swój odbije ślad.
/Seweryn Krajewski/